خرج کردن احمدی نژاد از قانون اساسی
عنوانی که خبرگزاری های حامی دولت برای نامه احمدی نژاد به لاریجانی انتخاب کرده اند، فریبنده، جذاب و البته توخالی و پوچ است. «اخطار قانون اساسی». بیشتر مانند این می ماند که دو نفر نتوانسته اند بر سر موضوعی به توافق برسند و بعد دیگری رفته و از قوانین معنوی استفاده کرده و حکم برائت برای خود گرفته است بدون این که به مرجع صادر کننده ی حکم گفته باشد که چه در میان آن ها در گرفته است.
اخطار قانون اساسی، وقتی است که نهاد یا ارگانی خارج از وظایف مقرر، در حوزه اجرایی قوه مجریه، اخلال و کارشکنی کند. با ذکر این نکته که اخطار قانون اساسی در جمهوری اسلامی ایران به دلیل تداخل حوزه قوا و افراد و نهادهای انتخابی و انتصابی، عملن که اقدام قانونی تشریفاتی است، استفاده ی بیجای آن و ژست تبلیغاتی آن برای احمدی نژآد و هواداران دولت قابل توجه است.
اگر احیانن شما هم مانند افرادی هستند که از این عنوان جوگیر شده و به خروش آمده اید، کافی است یک بار صورت مسئله را برای خود مطرح کنید. ایراد و اعتراض احمدی نژآد به این است که چرا لایحه بودجه اش، آن گونه که مد نظر او بوده، تایید و تصویب نشده است. فرض ها و شکل عملی کار را در نظر بگیرید:
لایحه بودجه را رییس قوه مجریه، تحویل رییس قوه مقننه می دهد. بودجه به کمیته مربوطه رفته و بررسی می شود. در تمام مراحل بررسی، حداقل یک نماینده با عنوان رسمی وشرح وظایف تعریف شده به نام «معاون پارلمانی رییس جمهوری» حضور دارد که هر کجا اشکال، سوال و یا ابهامی بود، موظف است نمایندگان را توجیه کند. اگر در کمیته مربوطه، روند تصویب و بررسی بودجه آن گونه که دولت می خواهد نیست، دولت می تواند این لایحه را پس گرفته و آن را بازنگری کرده و تغییر دهد.
اگر در این مرحله کماکان نمایندگان مفهوم ذاتی بودجه و یا برنامه دولت را نمی پسندند و یا با آن موافق نیستند، این جاست که دولت موظف به رایزنی است تا اهداف خود و شکل اجرای آن راشرح دهد. (Bring the case) و به نوعی نمایندگان را قانع کند. توجه داشته باشید که لایحه بودجه از این مرحله گذر کرده است.
در مرحله ی بعدی، لایحه به صحن علنی می رود و موافقان و مخالفان در بند بند آن بحث کرده و رای گیری می کنند. به هر حال، غیر از برنامه های قوه مجریه، اصولی هم هست که در برنامه بودجه باید لحاظ شود. برنامه های طولانی و دراز مدت و سند چشم انداز.
رای گیری لایحه بودجه هم کار یک روزه نیست که آدم غافلگیر شود. در هر مرحله از این جریان، قوه مجریه می تواند لایحه را بازپس بگیرد و یا بر سر بندهایی که درست شرح داده نشده و یا مخالفان زیاد دارند، رایزنی کند. قوه مجریه حتی این اجازه را دارد که در جریان تصویب، جلسات شرح و بازبینی درخواست کند و با نمایندگان پشت درهای بسته و در جلسه ای غیرعلنی، گفت وگو و رایزنی کند. توجه داشته باشید که این مرحله هم رد شده و بودجه تصویب شده است.
مسئله مهم تر، اخطار قانون اساسی به مجلس اصولن امکان پذیر نیست. مجلس یک نهاد یک نفره نیست و تمامی مصوبات مجلس باید به تصویب شورای نگهبان برسد. شورای نگهبان اصولن برای این است که تصفیه کننده ی امور مجلس آن هم با نگاه به قانون و شرع باشد. این جا شوالیه ای به نام رییس جمهوری و شمشیری به نام اخطار قانون اساسی مطرح نیست و اتفاقن همین یک جا دقیقن جایی است که اصولن رییس جمهوری اجازه دستور دادن و سرکشی ندارد.
مجلس نهادی است انتخابی با رای مردم و با حضور قابل توجهی از افراد. (پنج یا ده نفر نیستند که بخواهند توطئه کنند.) بار دیگر، رییس جمهوری می تواند در هر مرحله این لایحه را پس بگیرد و برای آن رایزنی کند.
حالا این ژست تبلیغاتی احمدی نژآد و این رسانه های شیفته که فکر می کنند حالا زمین و زمان به هم آمده است. نه. این خبرها هم نیست. مظلوم نمایی و جهالت شخصی به نام احمدی نژآد ،هیچ ارتباطی به قانون اساسی ندارد. کم کاری و بی کفایتی اش و همچنین ایستادگی مجلس در برابر لایحه فساد آور و پوپولیستی حذف رایانه ها هم به نشانه نقض قانون اساسی نیست.
اگر هم خیلی واله و شیدای احمدی نژآد هستید، یک نگاهی به قانون اساسی، یک نگاهی به قانون تصویب بودجه و یک نگاهی هم به اساسنامه مجلس بیاندازید. این را به عنوان شخصی می گویم که حداقل در جریان تصویب چند لایحه بودجه در مجلس بوده و آن را لحظه به لحظه تجریه کرده و گزارش داده ام.
لویاتان 